Eerste dagboek op mijn zevende. De magie voelen van woorden op papier. School voor Journalistiek op mijn 18e. Daarna vele artikels in de media. Schrijvend & fotograferend de wereld over. Master sociologie aan de UvA voor wat verdieping en omdat je niet genoeg kan leren over menselijk gedrag.
Nu is mijn eerste boek er! De ‘doktersroman‘ over het UMC.
Domweg gehecht aan de dokter 
Mijn worsteling om weer los te komen van die zorgzame witte jas na kanker
Het boek dat er domweg moest komen nadat ik ontdekte dat ik bijzonder gehecht was een mijn gynaecologisch oncoloog in het UMC. Zie onder…
‘Hij is per ongeluk een dierbare geworden. Maar niet eentje die ik even kan appen of waar ik mijn gegrilde groentesoep voor kan maken.’ Zittend met een vriend aan de Utrechtse singel probeer ik het grote gemis naar de gynaecologisch oncoloog uit te leggen.
Dokter Veer nam mij na de diagnose baarmoederhalskanker hoffelijk, vol optimisme en met goede grappen onder zijn vleugels. Na een lang en emotioneel ziekenhuistraject stond ik tollend weer buiten en bleek ik domweg gehecht geraakt aan mijn arts.
Niemand die het begreep. Ik zelf ook niet. Ik was een raar soort fan geworden. Want: ‘Met Sinterklaas aan je arts denken, dat klopt niet!’ Toch?
‘Dit boek doorbreekt een taboe. Het verhaal over een vreemdsoortige liefde tussen arts en patiënt.’
‘Wat een prachtboek. Ik moest regelmatig gniffelen om die droge humor van je.’
Ik was te gast bij Aan Tafel! RTV Utrecht. ‘Volgens mij was je toch echt verliefd op de dokter hoor Simone…’ Luister het fragment:
Wat mensen (nu al) zeggen…
‘Geboeid en vaak met ontroering heb ik je manuscript gelezen...
Het is vlot en goed geschreven. Heel erg jouw toon: serieus, soms schokkend en ook grappig en intelligent.’
Mijn schrijfcoach Josha Zwaan
Josha Zwaan
Schrijfcoach
‘Erg leuk je schrijfstijl, humor en het leest lekker weg.
Ook een onwijs interessant onderwerp. Het maakt me heel benieuwd naar de rest van je boek!’
Mijn psycholoog in Domweg gehecht aan de dokter
‘Jouw verhaal is indrukwekkend…
…vast en zeker ook voor anderen. Het boek is mooi geworden!’
Dokter Veer himself; de gynaecologisch oncoloog die zo dapper was om voluit mee te werken aan dit verhaal.
‘Mam? Dat is toch raar…
…gehecht raken aan een dókter? Weer typisch iets voor jou.’
Die middag…
‘Mam?! Wie speelt er trouwens de hoofdrol in de film?’
– Film?
Ja, de film over je boek! Ik wil wel mezelf spelen hoor. Dat niet iemand anders dat gaat doen.’
Dochter Roxy
‘Ik heb het besteld Simone. Uiteraard…’
‘Zeg, Simone, ik moet het even zeggen; neem je wel elke week minstens één keer rust? Tijd helemaal voor jou alleen? Doen hoor.’
Medisch Maatschappelijk werker ‘Arla’ uit het boek
‘Goh, ik las net het inkijkexemplaar…
…en je kan wel verdraaid goed schrijven hoor. Zo benieuwd hoe de rest er allemaal uit ziet.’
Familielid
‘Ik herken veel vanuit mijn eigen traject... Je geeft woorden aan momenten waar ik de woorden niet voor had. Morgen verder lezen. Nu al zin in.’
Karin, medewerker UMC en lotgenoot
‘Lieve dochter…
wat knap van je. Ik ben heel trots en heb het meteen besteld uiteraard. Was ik de eerste? Helemaal terecht! Staat dat stukje over Barbapapa er ook in? Grappig.’
Mijn moeder
‘Simone! Ik vind je boek zo meeslepend…
…Ik voel alles met je mee en ik moet vaak lachen om die droge humor van je. Zit ik weer hardop te gniffelen en vraagt Kees: lees eens voor?! Prachtboek.’
Marieke, juf van Roxy en trouwe meelezer en vooral zeer trouwe meelever
‘Ik ben zeer ontroerd…
dat ik in je boek sta en ga het meteen bestellen!’
Medisch oncoloog in het boek
Domweg gehecht aan de dokter
Heb je het boek gelezen? Wat vond je ervan? Laat het me weten!
Soms is het gewoon fijn om voorgelezen te worden. Nou, dat doe ik graag. Ook live, op een congres, in de bieb, tijdens een college…stuur me een berichtje.
Video 1: net klaar met de behandelingen en dan?! Geen idee hoe dit nu verder moet zonder dokter Veer.
Video 2: met dochter Roxy op ons geliefde Schiermonnikoog waar (inmiddels ex) Teun en ik samen een bankje hebben. Dat laten we gewoon staan trouwens.
Columns van Simone
Eindelijk volg ik mijn grote liefde, en dat is het schrijven van columns. Jaren vond ik mezelf niet goed genoeg. Maar dat ben ik wel. Allang. Ik heb alleen een bijzonder hoge lat.
Helemaal passend bij een HSS’er: een High Sensation Seeker – iemand die erg veel voelt en nadenkt, rust nodig heeft maar vooral ook de avonturenprikkels opzoekt. Bijzondere combinatie. Helemaal als introvert. Daar schrijf ik dus over.
En over dochter Roxy. Gescheiden zijn. Een enig kind zijn en hebben. Over in Utrecht wonen aan de rand van het park. Over het leven in al zijn facetten. Geen dag is saai (vind ik). Er is altijd wel iets het schrijven waard.